De winter kwam ten einde, maar de kerels hebben niet stil gezeten. Aangezien ze de dader nog niet vonden kregen ze een opleiding van vier ervaren krijgers: Kornelius IV, Caspar, Michellangelo en Japer.
De volle drie weken werden de kerels getest op inzicht, uithoudingsvermogen, kracht etc. Als snel werd het duidelijk dat er aan inzet geen gebrek was. Het ging er zo hard aan toe dat er een paar gewonden vielen en zelfs dit hield hen niet tegen. De gewonde kerels dachten aan de wijze woorden die hun allermachtige leiders ooit uitspraken: “ Pijn is fijn met een P.”. Kort daarna gaven ze weer de volle 100 procent om het opleidingstraject met succes te voltooien.
Wat de kerels niet weten is dat er ondertussen een epidemie uitbrak. Na het vernemen van het nieuws maakten ze een pronostiek over welke van de verschillende ziektes het eerste de wereld zou overnemen. De strijd ging tussen Ebola, Corona, Aids en de gekke-koeien-ziekte. Ik hoor jullie nu denken, een pronostiek maken over een ziekte… ze moeten zich schamen. Wel dames en heren, jullie hebben helemaal gelijk! Het jong geweld denkt tegenwoordig meer met hun spieren dan met iets anders. Dat terzijde, we kunnen niet alle kerels over dezelfde kam scheren. Sommige onder hen hebben de wijsheid van een oude man en de wetenschappelijke achtergrond van Albert Einstein. Ik zal geen namen noemen over welke kerels ik het heb. Paulus, Tibokes met choco XI en Shaun (the sheep). Oeps, mijn excuses.
Na het harde werk van de voorbije maanden verdienden de kerels nu wel een weekje rust. Het zonnetje begint erdoor te komen, de vogeltjes beginnen te fluiten, een zalig briesje door de haren (Chiara en Dennis)… De Lente komt dichter en dichter bij!
Voor elke stoere kerel had de oude man een opdracht voorzien. Een aantal opdrachten waren zo goed als onmogelijk en toch trachtten de kerels deze vlekkeloos te voltooien. De oude man keek zeer verbaasd, dit had hij nog nooit eerder meegemaakt in zijn 300 jaar op deze aardbol. Hij zei “proficiat jongens, ik zal jullie nu helpen!”. Na deze zin begon hij vanalles te mompelen. De jongemannen verstonden er helemaal niks van en vroegen om verduidelijking. De man bleef maar mompelen. Dit konden de kerels niet hebben na zo een inspanningen, dus wisselden ze enige onaangename woorden uit naar de oude zot.
Nadien vertrokken ze terug naar Vlierbeek. Ze hadden al genoeg tijd verloren en die inbreker is nog altijd op vrije voeten. Op de terugweg dacht één van de stoere kerels Zenobilus, “Dat… Dat gemompel heb ik volgens mij al eerder gehoord.”. Allee hoofden richtten zich onmiddellijk naar hem. Hij gaat verder, ” Het deed me een beetje denken aan die rare boerin die altijd in Vlierbeek rond loopt en tegen iedereen komt praten.”. Vervolgens kwam er verontwaardiging uit de groep, “José?!?! Dat kan niet!”. De kerels besluiten om José te gaan bezoeken wanneer ze aankomen.
De avond valt en de kerels komen aan in een verlaten Vlierbeek… Dat voorspelt niet veel goeds. Ze kloppen aan bij José, maar buiten het geblaf van een hond kwam er geen reactie. Ze zochten een weg om het huis binnen te geraken maar ondertussen had Dakkus de deur al ingetrapt, hij was natuurlijk niet van de slimste maar kracht heeft Dakkus wel. Na alle kamers te doorzoeken zagen ze José dood in de badkamer liggen… Dit was een tragisch verlies voor heel Vlierbeek. Ze besloten dat het hun taak was om uit te zoeken wie dit gedaan had. Ze ondervroegen elke persoon in het dorp en ze hadden vier verdachten gevonden: Hugo de priester, Jean-Pierre de zoon van José, Brünhilde de dochter van de schapenherder en Hans de schapenherder zelf. Na heel grondig onderzoek hadden ze door wie de dader was! Het was… Hanz! De jongens waren trots op elkaar en besloten om te gaan slapen na het vermoeiende avontuur. Een week later stond het nieuwe jaar daar en doordat ze zo een hechte vriendengroep zijn vieren ze dit samen met de nodige muziek (new kids-turbo), ze hakten er op los! Het was voor de rest nog een rustige winter maar de inbreker loopt nog altijd ergens rond…
(PS: prettige feestdagen gewenst van jullie stamhoofden!)
Nu de leiders de hoofden bij elkaar hebben gestoken, besloten ze om de dappere ‘kerels’ verder op onderzoek te sturen. Kerels staan bekend voor hun doorzettingsvermogen en hun zin voor avontuur, precies wat nodig is om deze queeste te voltooien. Door weer en wind trokken ze op pad, maar al snel verdwaalden ze in een bos. Het was een weg dat leidde tot ver buiten vlierbeek. Zo grappig als ze zijn, dachten ze een mopje uit te halen en voorbijgangers de stuipen op het lijf te jagen.
Even later zagen ze een koets in de verte en liepen deze achterna. Nu moeten jullie weten… December komt eraan. En winters in hier zijn ijs, maar dan ook ijskoud. De volgende ochtend ze kwamen aan bij een groot meer dat helemaal bevroren was. Dit was een perfect moment om hier even te rusten na een vermoeiende tocht. Schaatsen hadden ze niet, maar dat hield hen niet tegen om van het ijs te blijven.
Na een paar uur besloten ze om terug verder te gaan en staken ze de rivier over. Aan de overkant was een klein hutje en ze klopte aan. Een oude wijze man deed open en ze vroegen of hij hen kon helpen om de dader te zoeken. De oude man knikte en zei “ik ben een heilige man en ik help overal waar ik kan, MAAR zijn jullie wel braaf geweest op jullie tocht?”. De kerels vertelden dat ze onschuldige mensen hebben bang gemaakt. Dit keurde de oude man niet goed en gaf hen een opdracht om zijn vertrouwen te winnen…
In onze regio Vlierbeek; waar de bloemetjes bloeien, waar José altijd bezig is met haar koeien, waar de vijanden zich nooit komen moeien… Gebeurde dan toch hetgene wat niemand verwachtte. Vorige week werden we aangevallen in de nacht. We stuurden onze kerels op onderzoek uit. Ze keken onder elke steen, achter elke boom en zelfs in de riolen keken ze of er niemand was verscholen. Tussen alle uitwerpselen werden er voetsporen terug gevonden. Sindsdien luidt de grote vraag: “wie of wat zijn de daders?”. Tijd om de leiders van de buurdorpen te waarschuwen!
Jesse, a.k.a. Jesus, is een geboren leider. Hij laat zijn manschappen nooit achter! Met zijn vlotte toespraken en zijn words of wisdom wist hij reeds vele volgelingen te sprokkelen. Hij behoort tot de stinkende govaertsen, één van de meest gevreesde stammen in de regio, maar wij hebben het genoegen om hun aan onze kant te hebben.
Jolan, a.k.a. Jolanus III. Humor is zijn sterkste wapen (samen met de walm van overwinning die rond hem hangt). Let op! Laat je niet misleiden door zijn onnozel gedrag, want hij kan straf uit de hoek komen. Hij vormde jaren geleden een broederschap met de Van Hentenrijken en ze waken over een mooi stukje gebied in het boerengat “Miskom”.
Wout, a.k.a. Wouter de Kleine (kabouter), is de leider van de Van Hentenrijken. Hij draagt met trots zijn wapenschild met een zwijn erop gegraveerd. Zijn motto is “hoe vettiger, hoe prettiger”. Zo stevig stevig als een beer en zo stinkend als Lode zijn voeten na tien dagen kamp is de beste manier om hem te beschrijven.
Quinten, a.k.a. Quintus v, is de vijfde telg van het roemrijke geslacht “Boone”. Met een oog voor kwaliteit is hij de trotse bezitter van talrijke mooie stukjes natuur. Niet alleen zijn groene vingers maar ook zijn doorzettingsvermogen is tot in de verste puntjes van de regio gekend.
TO BE CONTINUED…
© 2018 Chiro Vlierbeek | Ons privacy- en cookiebeleid | Webdesign: Impact Webdesign